Δρ. Τριχώνας

Δρ.Τριχώνας Γεώργιος

Xειρουργός Oφθαλμίατρος

  2111186471
 contact@retinaeyeclinic.gr

Ηλικιακή εκφύλιση της Ωχράς κηλίδας και ενδοβολβικές ενέσεις

Η Ηλικιακή εκφύλιση ωχράς κηλίδας διαχωρίζεται σε δύο τύπους, την υγρού και ξηρού τύπου.

Αποτελεί την πιο συχνά συναντώμενη πάθηση της ωχράς κηλίδας μετά την ηλικία των 65 ετών στον ανεπτυγμένο πληθυσμό.

Ξηρά Ηλικιακή εκφύλιση της Ωχράς κηλίδας:

Η ξηρού τύπου Ηλικιακή εκφύλιση της ωχράς αποτελεί τον συχνότερο τύπο της νόσου.

Παρατηρείται όταν μικρές ομάδες πρωτεΐνης, που ονομάζονται drusen, συσσωρεύονται εντός του αμφιβληστροειδούς στην περιοχή της ωχράς και μεγαλώνουν με την πάροδο του χρόνου.
Αυτό οδηγεί σε σταδιακή έκπτωση της όρασης σε πορεία μηνών ή ετών. Συνήθως προσβάλλονται και οι δύο οφθαλμοί αλλά είναι συχνά ασύμμετρη η έκταση της βλάβης.
Το τελικό στάδιο της νόσου αποτελεί την γεωγραφική ατροφία.

Δυστυχώς δεν υπάρχει ακόμη κάποια διαθέσιμη θεραπεία για τα drusen. Ορισμένοι ασθενείς επωφελούνται με την χρήση ειδικών βιταμινούχων σκευασμάτων τα οποία μπορεί να βοηθήσουν στην μη εξέλιξη της νόσου.

Πολύ σημαντική είναι η παρακολούθηση της εξέλιξης της Ξηρού τύπου εκφύλισης της ωχράς κηλίδας με πίνακα Amsler αλλά και με τακτικούς οφθαλμολογικούς ελέγχους, καθότι μπορεί να εξελιχθεί σε Υγρού τύπου.

Πίνακας Amsler

Υγρή Ηλικιακή εκφύλιση της Ωχράς κηλίδας:

Η υγρού τύπου Ηλικιακή εκφύλιση της ωχράς αποτελεί τον πιο σοβαρό τύπο της νόσου.

Παρατηρείται όταν ανώμαλα παθολογικά αγγεία σχηματίζονται κάτω από την ωχρά κηλίδα.  Αυτά τα παθολογικά νέα αγγεία είναι πολύ εύθραυστα και πολύ συχνά εμφανίζουν διαρροή αίματος και υγρού. Η διαρροή αίματος και υγρού διαταράσσει την φυσιολογική ανατομία της ωχράς και συνεπώς μειώνεται η όραση.

 

Η θεραπεία περιλαμβάνει τις ενδοβολβικές ενέσεις με παράγοντες antiVEFG όπου βοηθούν στην μείωση των παθολογικών αγγείων αλλά και την διαρροή αυτών.
Επιπλέον θεραπεία με laser μπορεί να βοηθήσει σε ορισμένες περιπτώσεις για την καταστροφή των παθολογικών αγγείων.

Θεραπεία με antiVEGF παράγοντες:

Οι αναστολείς του παράγοντα VEGF δρουν καθυστερώντας ή αναστρέφοντας την ανάπτυξη των παθολογικών νεοαγγείων και έχουν καταστεί τα κύρια μέσα θεραπείας για την Ηλικιακή εκφύλιση ωχράς κηλίδας υγρού τύπου βελτιώνοντας δραστικά την πρόγνωση για την όραση.

Τα διαθέσιμα σκευάσματα που υπάρχουν αποτελούν:

  • EYLEA – ουσία: αφλιβερσέπτη
  • LUCENTIS – ουσία: ρανιβιζουμάμπη

Ακόμα ένα διαθέσιμο φάρμακο που υπάρχει περιλαμβάνει το AVASTIN με το φάρμακο μπεβασιζουμάμπη, όπου αποτελεί ένα off-label φάρμακο, ωστόσο βάση ερευνών και κλινικών μελετών έχει κατά προσέγγιση τα ίδια αποτελέσματα και ασφάλεια με τα άλλα σκευάσματα.

Τα προτεινόμενα σχήματα θεραπείας περιλαμβάνουν:

  • Τακτική μηνιαία ενδοβολβική έγχυση με τις τρείς πρώτες εγχύσεις να παρατηρείται σε μεγάλο ποσοστό ασθενών σημαντική βελτίωση της όρασης.
  • Τρείς αρχικές μηνιαίες ενδοβολβικές εγχύσεις ακολουθούμενες από μηνιαία επανεκτίμηση και νέα έγχυση, εάν η όραση έχει μειωθεί ή εάν η ωχρά κηλίδα παρουσιάζει υγρό.
  • Το σχήμα «treat and extend» όπου χορηγούνται τρείς αρχικές μηνιαίες ενδοβολβικές εγχύσεις και στην συνέχεια σταδιακή αύξηση των μεσοδιαστημάτων μεταξύ των εγχύσεων, εκτός εάν παρατηρηθεί επιδείνωση.

Η επιλογή της θεραπείας καθώς και του ιδανικού σχήματος θεραπείας αποφασίζεται από εξειδικευμένο οφθαλμίατρο κατόπιν προσεκτικής κλινικής και απεικονιστικής εξέτασης.

Τεχνική ενδοβολβικής έγχυσης:

Η διαδικασία πραγματοποιείται από οφθαλμίατρο και διαρκεί περίπου 10-15 λεπτά.


Η διαδικασία πραγματοποιείται με τοπική αναισθησία μετά από ενστάλαξη αναισθητικού κολλυρίου καθώς και αναισθητικής ένεσης υπό τον επιπεφυκότα.
Το μάτι αποστειρώνεται με 5% Betadine.

Αμέσως μετά την ένεση το μάτι πιθανόν να είναι κόκκινο και ερεθισμένο, η όραση θολή και μπορεί να παρατηρηθούν στο οπτικό πεδίο μαύρα στίγματα. Είναι αναμενόμενο να υπάρχει ήπια ενόχληση καθώς και αίσθημα ξένου σώματος.

Μετά την ένεση συνταγογραφείται αντιβιοτικό κολλύριο καθώς και τεχνητά δάκρυα για 4-5 ημέρες.
Οι ενδοβολβικές ενέσεις αποτελούν πλέον μια διαδικασία ρουτίνας, ωστόσο πιθανές αλλά σπάνιες επιπλοκές  περιλαμβάνουν την αποκόλληση του αμφιβληστροειδούς, τραύμα στον φακό και ενδοφθαλμίτιδα. Επίσης, σπανιότερα μπορεί να παρουσιαστεί εμμένουσα αύξηση της ενδοφθάλμιας πίεσης.

ΚΑΛΕΣΤΕ ΜΑΣ